LIRIKË ME PËRDHUNË-HAXHI MUHAXHERI

Haxhi MUHAXHERI

LIRIKË ME PËRDHUNË

Të kujtohet ndajnata

kur në kryqëzim sysh

lexoja biografinë tënde

dhe fjalë e ndryrë në gojë

qëkurthi e ruajtur vetë për ty

që edhe sot mendoj

se kurrë nuk ta thashë vetë

po zëri i brëndisë

ai zë që dëgjohet

vetëm në ligjerim zemrash

Të kujtohen fjalët tua të brishta

dhe bisedat e amullta

kur me plot mund

pushtoja foltoren e bindjes

dhe fillonte kënga e psherëtimave

kënga që aq shumë ia pate frikën

po edhe dashur e ke aq sa unë

dhe pas të gjithave më pate thënë

se tash ke gjetur

princin mbi kalë të bardhë

yllin e dashurisë

E unë tretësha në mendime

sa herë dëgjoja radion

të fliste për atdheun

për dhunën

që u bëhej vëllezërve të mi

dhe i mllefosur të pata pyetur

si të mendoja për yllkën e dashurisë

kur populli vuan për dritën e lirisë

të drejtën e harmonisë kozmike

Mars, 1991

LETËRKËMBIM

Mora letrën tënde shkruar me fjalë malli

fjalë zemre për mua yllin e dashurisë sate

dhe si i krisur zura të bisedoja

me fotografinë tënde vendosur mbi tavolinë

dhe mallkoja ditët që pa ty më gdhijnë

Mike

Të ne punët prapë nuk venë mirë

dorë e hekurt

pareshtur mbi kokat tona rëndon lëndon

ushtaret kthehen në arkivole përsëri

e ne presim Çmimin Nobel

për mendjen e durimit

Me vite prita të mësoja

e ende nuk e di

durimi është pjellë e vdekjës

a vdekja pjellë e tij

E di moj

do të thuash durimi ka kufij

po polemi di më mirë se ne të dy

a duhet flijuar a pritur për lirinë

Do më pyesje për ditën e gëzimit

e vështirë është pritja për ty

të bëj benë

nuk do të vonoj shumë

vadja e dasmës së madhe

Gusht, 1991

POEZI NGA LORI XHAFERI

UN’ DI T’A ZHDUK TË KEQEN T’ SJELL T’Ë MIRËN

Un’ di si t’a vras dhimbjen,por edhe vetmin’
lotin e trishtimin që shpesh her’ më mbytin
...nuk përdor arm’ tjetër, veç gëzimit,dashurin
veç me një buzëqeshje un’ i zë për fytin.

Un’ di si t’a vras urrejtjen pa kërkuar mëshir’
kur bota egërsisht mua m’ë kthehet kundër,
të shëmtuarën e keqe e kthej t’ bukur, t’ mir’
duke dhuruar dashuri, pa dhën’ asnjë urdhër.


Un’ di t’a vras dhe vdekjen mos bëni çudi
kur fshehur ajo struket tek t’ miat mendime,
lexoj poemën për jetën ashtu si unë di
hidhëruar vdekja vdes, largohet nga bota ime.


Di t’a zhduk hakmarrjen, mekatin duke falur
kur jeta më rrëzon di si t’ngrihem pa u ndalur
di ta vras dhe mallin n’ largësi duke u çmallure
liga s’më rri dot pran’ se frikën i’a kam kallur


Di t’a sjell pranverën e luleve edhe pa qënë prill
un’ di t’a vras dhe luftën, pa shpallur një të till’
lëshoj pëllumbat e paqes t’ fluturojn’ n’ kaltërsi,
di t’ë zhduk të keqen duke mbjell’ kudo mirësi.Shiko më shumë

Fotot e Sofra poetike